Wie

Wie is het niet Die jouw verdriet Mag zien Het betonnen blok Wat je hart uiteen rijdt En je gezicht vasthoudt Onder je grimas Breek je in stukken Maar het mag niet Sterk moet je zijn Als het pijn doet Dat heb je geleerd Wie toegeeft eindigt buiten op straat Na jaren vol zelfhaat en…

Ontdek me

Haal de deken van mij af De grauwsluier van het verleden waarmee ik mijzelf jarenlang heb toegedekt Daaronder lag een bang kind Dat ieder moment weg gestuurd kon worden Mijn vliezen zijn gebroken Mijn koninkrijk in puin Maar door de dwarrelende stoflagen Ruik ik vaag de geur van moed en thuis